Καί ἐπί γῆς εἰρήνη

  π. Δημητρίου Μπό­κου 

Στε­ρέ­ω­σε κα­λύ­τε­ρα τὰ γυα­λιά του, μὲ μιὰ κί­νη­ση ποὺ πρό­δι­νε ἐ­λα­φριὰ ἀ­μη­χα­νί­α, καὶ ξα­νά­σκυ­ψε πά­νω στὸν ἐ­πι­χει­ρη­σια­κὸ χάρ­τη.

Οἱ ἐ­πι­τε­λεῖς του, σὲ μιὰ ὕ­στα­τη προ­σπά­θεια νὰ δι­α­σκε­δά­σουν τοὺς δι­σταγ­μούς του, ξα­νάρ­χι­σαν νὰ ἀ­πα­ριθ­μοῦν τὰ σο­βα­ρὰ πλε­ο­νε­κτή­μα­τα τοῦ σχε­δί­ου τους.

-Κύ­ρι­ε Πρό­ε­δρε, ἡ ἐ­πι­τυ­χί­α μας εἶ­ναι πα­ρα­πά­νω ἀ­πὸ σί­γου­ρη…

Ἐ­πι­τέ­λους φά­νη­κε νὰ πεί­θε­ται.

-Ἐν­τά­ξει λοι­πόν…, ἤ­χη­σε βα­ρειὰ ἡ φω­νή του, κα­θὼς τὸ ἐ­ξε­τα­στι­κό του βλέμ­μα ζύ­γι­ζε προ­σε­κτι­κὰ ἕ­ναν-ἕ­ναν. Σὲ πό­ση ὥ­ρα ξε­κι­νᾶ­με;

-Σὲ δύ­ο ὧ­ρες ἀ­πὸ τώ­ρα, κύ­ρι­ε Πρό­ε­δρε!

-Ἀ­κρι­βῶς με­σά­νυ­χτα… στὴν ὥ­ρα τῆς γι­ορ­τῆς…, μο­νο­λό­γη­σε, ρί­χνον­τας μιὰ κλε­φτὴ μα­τιὰ στὸ ρο­λό­ι του. Ἔ­χου­με δὰ καὶ Χρι­στού­γεν­να ἀ­πό­ψε, πῶς νὰ τὸ κά­νου­με! συ­νέ­χι­σε μ’ ἕ­να πι­κρὸ χα­μό­γε­λο, σὰν νά ’­ταν μό­νος του στὴν τε­ρά­στια αἴ­θου­σα συ­νε­δρι­ά­σε­ων.

Τὸ πρά­σι­νο φῶς γιὰ τὸ πρό­γραμ­μα «ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ» μὲ τὴν ἔγ­κρι­ση τοῦ Προ­έ­δρου ἄ­να­ψε.

Σὲ λί­γο ἡ με­γα­λού­πο­λη πλημ­μύ­ρι­σε στὰ φῶ­τα. Ὁ σκο­τει­νὸς οὐ­ρα­νὸς γέ­μι­σε πορ­φυ­ρὲς ἀν­ταύ­γει­ες. Γύ­ρω στὸ χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κο δέν­δρο, ντυ­μέ­νοι στὰ γι­ορ­τι­νά, μὲ μά­τια λαμ­πε­ρὰ κι ἀ­στρα­φτε­ρὰ χα­μό­γε­λα, ἄρ­χι­σαν ὅ­λοι ν’ ἀν­ταλ­λάσ­σουν τὶς χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κες εὐ­χὲς καὶ τὰ δῶ­ρα. Ὁ κό­σμος φάν­τα­ζε πα­ρα­μυ­θέ­νιος.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/12/blog-post_170.html