Ἡ ὑπερνίκηση τοῦ φόβου καί τῆς ἀφοβίας
Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου
Βλασίου Ἱεροθέου
Οἱ τρομοκρατικές ἐπιθέσεις στό
Παρίσι, στήν καρδιά τῆς Εὐρώπης, δημιούργησαν σέ ὅλους μας βαθύτατο πόνο καί
ἀφ’ ἑνός μέν καταδικάζουμε τίς ἐγκληματικές ἐνέργειες, ἀφ’ ἑτέρου δέ
προσευχηθήκαμε γιά τά θύματα αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν. Δέν εἶναι δυνατόν νά
μεταφέρεται ἕνας ὕπουλος πόλεμος μέσα σέ ἄμαχους ἀνθρώπους, ὅταν ἐκεῖνοι ἔκαναν
τό καθιερωμένο τους πρόγραμμα ἀνέμελοι ἀπό κάθε κακό. Ὅσα «ἐπιχειρήματα»
κι ἄν χρησιμοποιηθοῦν γιά νά ὑποστηρίξουν ἕνα τέτοιο ἀνοσιούργημα δέν μποροῦν
νά ἀποβάλουν τήν βαρβαρότητα τοῦ γεγονότος.
Σκοπός, ὅμως, τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ δέν
εἶναι νά τονίση τό ἀδιαπραγμάτευτο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ σεβασμοῦ τῶν
ἄλλων, ἀλλά νά σχολιάση μιά παράμετρο τοῦ θέματος, πού συγκεκριμενοποιεῖται
στίς λέξεις φόβος καί ἀφοβία, καί τήν ὑπερνίκησή τους.
Τίς κρίσιμες πρῶτες ἡμέρες πολλοί
συμβούλευσαν τούς ἀνθρώπους νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τόν φόβο. Ὅλοι σχεδόν ὅσοι
μίλησαν γιά τό θέμα αὐτό ἔκαναν λόγο γιά τό ὅτι μπροστά στό τραγικό φαινόμενο
τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν θά πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν φόβο, διότι ὁ
φοβισμένος ἄνθρωπος εἶναι ἀνελεύθερος.
Ὅταν γίνεται λόγος γιά φόβο
ἐννοεῖται φόβος ψυχολογικός καί φόβος ὑπαρξιακός.
