Αν στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον Θεό, θα βρεθούμε εμείς σε ασφαλή και ευρύχωρο τόπο, ενώ αυτοί που μας ωθούν θα χαθούν, γιατί «όποιος ανοίγει λάκκο», λέει, «θα πέσει ο ίδιος μέσα» ( Σοφ. Σειρ. 27,26 ).
Και αν μας δέσουν τα χέρια και τα πόδια, η θλίψις θα μπορέσει να τα
λύσει. Διότι πρόσεχε το θαυμαστό: Αυτούς που έδεσαν άνθρωποι, τους έλυσε
η φωτιά. Όπως, δηλαδή, αν κάποιος παραδώσει μερικούς φίλους στους
υπηρέτες, και αυτοί σεβόμενοι την φιλία του κυρίου όχι μόνο δεν τους
βλάπτουν αλλά και τους αποδίδουν πολλή τιμή, αυτό έκανε και η φωτιά.
Επειδή γνώρισε ότι εκείνοι οι νέοι είναι φίλοι του Κυρίου τους, έσπασε
τα δεσμά τους, τους έλυσε και τους άφησε ελεύθερους, και γινόταν έδαφος
γι’ αυτούς και το πατούσαν και σωστά. Διότι είχαν ριχθεί για την δόξα
του Θεού. Όσοι βρισκόμαστε σε θλίψεις ας έχουμε αυτά τα παραδείγματα.
