Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών
Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον»,
από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να
το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε.
Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που
το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως
το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν
ξέρουν τι ζητούν.
Γι’ αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου
σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και
χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του
διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως.
Και προτού βέβαια σαρκωθεί ήταν Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και
αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους, όμως των ανθρώπων και των
δαιμόνων που δε θέλησαν από μόνοι τους να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή
τους, δεν ήταν και Αυτός Κύριος τους, ο Κύριος όλου του κόσμου.
Ο πανάγαθος Θεός δηλαδή, και τους Αγγέλους και τους ανθρώπους τους έκανε
αυτεξούσιους και τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση·
γι’ αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δε θέλησε να τους αφαιρέσει
το αυτεξούσιο και να τους εξουσιάζει με τη βία και χωρίς τη θέλησή
τους.
