Ν` ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΗΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ.
Από το βίο της αγίας Συγκλητικής
Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητική είπε στις αδελφές, πού είχαν συγκεντρωθεί κοντά της:
Υπάρχει
λύπη ωφέλιμη και λύπη βλαπτική. και ωφέλιμη είναι ή λύπη, όταν ο
άνθρωπος θρηνεί για τις αμαρτίες του, όταν θλίβεται για την
(πνευματική) άγνοια του πλησίον, όταν ανησυχεί μήπως ξεφύγει από το
σκοπό του και όταν έχει αγωνία να κατακτήσει την τέλεια αρετή. Υπάρχει
όμως και ή λύπη πού υποβάλλει ο εχθρός, κι αυτή είναι εντελώς παράλογη.
Από μερικούς ονομάζεται και ακηδία. Τη λύπη αυτή πρέπει να την
αποδιώχνουμε με την προσευχή κυρίως και την -ψαλμωδία, κάνοντας τη
σκέψη, ότι στην παρούσα ζωή κανένας ασύνετος δεν είναι χωρίς (τέτοιες)
λύπες.
Του άββά Ησαΐα
Αν αγωνίζεσαι εναντίον κάποιου πάθους, μη λιποψυχήσεις. Ρίξε τον
εαυτό σου μπροστά στο Θεό, λέγοντας Του: “Κύριε, δεν έχω τη δύναμη να
νικήσω αυτό το πάθος, βοήθησε με τον ταλαίπωρο” Έτσι πες μ’ όλη σου την
καρδιά, και θα νιώσεις ανάπαυση.
Του αββά Μάρκου
Αν
στεναχωρηθείς με διάφορους τρόπους από την κακία και πέσεις σε ακηδία,
συλλογίσου το θάνατό σου και τις φοβερές τιμωρίες. Καλύτερα να
προσκολλάσαι ατό Θεό με προσευχή και ελπίδα (Ψαλμ. 72:28), παρά να έχεις
εξωτερικές ενθυμήσεις, κι αν ακόμα είναι ωφέλιμες.
