(Από
το σύγγραμμα του αγίου Κυρίλλου «Ἐξήγησις
ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκᾶν
Εὐαγγέλιον»)
στ.16:
«ἄνθρωπός
τις ἐποίησε
δεῖπνον
μέγα»(:Κάποιος
άνθρωπος παρέθεσε μεγάλο δείπνο).
Ας
εξετάσουμε με λεπτομέρεια πριν από τα
άλλα, ποια ακριβώς ήταν η αιτία, ώστε να
μην καλεί σε γεύμα μάλλον, αλλά σε
δείπνο
πολλούς και μάλλον πριν από αυτό, ποιος
άνθρωπος μπορεί να εννοηθεί από εμάς
ο οποίος έστειλε τον υπηρέτη του να
καλέσει για το δείπνο και ποιος είναι
ο κλητήρας του δείπνου, και ποιοι είναι
γενικά εκείνοι που κλήθηκαν βέβαια,
αλλά περιφρόνησαν την πρόσκληση.
Λοιπόν
ως οικοδεσπότης «άνθρωπος» μπορεί να
εννοηθεί ο Θεός και Πατέρας, γιατί οι
εικόνες στην παραβολή πλάθονται βέβαια
να ομοιάζουν προς την πραγματικότητα,
αλλά οπωσδήποτε δεν είναι αυτές η ίδια
η αλήθεια. Ο
ίδιος λοιπόν ο Δημιουργός και Πατέρας
της δόξας παρέθεσε δείπνο μεγάλο, δηλαδή
ετοίμασε οικουμενική πανήγυρη, φυσικά
προς τιμήν του Χριστού, κατά τους εσχάτους
καιρούς του αιώνα, όταν ήρθε σε εμάς ο
Υιός, τότε και που υπέστη τον θάνατο για
εμάς, και μας έδωσε να φάμε την σάρκα
Του, επειδή είναι άρτος από τον ουρανό
και δίνει ζωή στον κόσμο.
Κατά
το βράδυ όμως και κάτω από το φως των
λύχνων σφαζόταν επίσης αμνός, σύμφωνα
με τον νόμο του Μωυσή.
«Δείπνο» λοιπόν εύλογα ονομάσθηκε η
κλήση στον Χριστό.
Έπειτα ποιος είναι ο απεσταλμένος, ο
οποίος λέγει ότι είναι και δούλος; Ο
ίδιος ασφαλώς ο Χριστός·
γιατί,
ενώ ήταν Θεός από τη φύση Του και αληθινός
Υιός του Θεού και Πατέρα, ταπείνωσε τον
εαυτό Του, παίρνοντας μορφή δούλου.
Είναι λοιπόν Κύριος βέβαια των όλων, ως
Θεός που γεννήθηκε από Θεό, την ονομασία
όμως του «δούλου» θα μπορούσε κανείς
να την εφαρμόσει εύλογα στα μέτρα της
ανθρώπινης φύσης Του.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
