Η συντριπτική πλειοψηφία
των ανθρώπων, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, είναι άνθρωποι κοινοί,
τους οποίους η Αγία Γραφή ονομάζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15,
5). Γιατί τους ονομάζει έτσι; Γιατί αυτοί μοιάζουν με
γκρίζο χορτάρι ή με χαμόκλαδα. Δεν έχουν στη ζωή τους κάποιους ανώτερους
σκοπούς και επιδιώξεις, ο νους τους είναι πολύ επιπόλαιος και ασχολείται μόνο
με τις βιοτικές μέριμνες, τα γήινα αγαθά και τα καθημερινά προβλήματα.
Αλλά όπως στους λόφους και
στα βουνά, που είναι σκεπασμένα με χόρτα και χαμόκλαδα, φυτρώνουν κάπου κάπου
μεγάλοι κέδροι και τεράστιες βελανιδιές, έτσι και μεταξύ του λαού της γης αναδεικνύει
Κύριος ο Θεός κάποιους ανθρώπους πολύ μεγάλους, οι οποίοι έχουν υψηλή διάνοια,
σκέψη πολύ βαθιά και ο λόγος τους έχει μεγάλη δύναμη. Έχουν θέληση πολύ ισχυρή
και κατέχουν όλη την επιστημονική γνώση. Τέτοιοι άνθρωποι δημιουργούν μία νέα
πιο τέλεια ζωή και αλλάζουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και των λαών.
Αυτό βέβαια είναι πολύ
σημαντικό, αλλά ασύγκριτα πιο σημαντικές είναι εκείνες οι ριζικές αλλαγές, τις οποίες πραγματοποιεί ο Θεός μέσω των πιο
μεγάλων ανθρώπων, μέσω των μεγάλων ασκητών της ευσέβειας και της δικαιοσύνης,
μέσω των μεγάλων ιεραρχών, των θαυματουργών και των οσίων. Στα έργα των
μεγάλων φιλοσόφων υπάρχουν πολλές αντιφάσεις και συχνά οι άνθρωποι, οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν σ’ αυτούς να
βρουν απάντηση σε μία παμπάλαια ερώτηση: «τί είναι η αλήθεια», απογοητεύονται.
Η ιστορία της επιστήμης γνωρίζει πολλές περιπτώσεις όταν οι επιστημονικές
θεωρίες, οι οποίες θεωρούνταν ασάλευτες, έχαναν τη σπουδαιότητά τους μπροστά
στα νέα επιτεύγματα της επιστήμης.
