Διάλογος αρχιερέως και κληρικού
Κληρικός: Αρκετά είναι αυτά, Δέσποτα, προς ανατροπήν
των αθέων, και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει αντειπή εις αυτά, ειμή αν
είναι χειρότερος και από αυτούς τους δαίμονας, επειδή και αυτοί οι ίδιοι
ομολόγησαν, και μη θέλοντες, τον Υιόν του Θεού του ζώντος. Τι δε όμως
πάλιν θέλομεν ειπή και προς εκείνους όσοι είναι παραδεδομένοι εις την πολυθεΐαν και πλανώνται εις τηνΑστρολογίαν και Γένεσιν των Αστέρων, και Ειμαρμένην και Τύχην;
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε.
Κατά των πολυθέων Ελλήνων.
Αρχιερεύς: Είναι προφανής η απάτη αυτών και εύκολος να
ελεχθή, η οποία και κατεβλήθη ήδη λαμπρώς με την δύναμιν του Χριστού,
και κανείς την σήμερον δεν διαμάχεται μήτε αγωνίζεται δι’ αυτήν. Διότι
με αλιείς εκρήμνισε την μωράν σοφίαν των Ελλήνων, Εκείνος ο οποίος
εσταυρώθη υπέρ ημών, η ζώσα και ενυπόστατος Σοφία του Πατρός. Όμως από
εκείνα τα οποία γράφει και ο Παύλος, και από την Κτίσιν αυτήν, ημπορεί
τις να μάθη ότι Εις είναι ο εν Τριάδι μόνος Θεός, και ουδείς άλλως έξω
από Αυτόν. Επειδή αν είναι πολλοί και διάφοροι οι θεοί, καθώς οι έλληνες
λέγουσιν, ακολουθεί να είναι και αι δυνάμεις των, και ενέργειαι
διάφοροι, και μήτε θέλουν είναι δυνατοί να συνέχουν και να διοικούν το
Παν. Αλλά, όντες αυτοί εν πλήθος, θέλουν είναι και στασιώδεις και
ασύμφωνοι και εναντίοι μεταξύ των, κατά την δύναμιν, και όχι θεοί. Διότι
Θεός αληθινός και πάντων Δεσπότης είναι ο Δημιουργός του Παντός, όστις
ημπορεί να διακυβερνά πανσόφως τα πάντα. Ακολουθεί προσέτι να
είναι και περιγραπτοί οι θεοί, αν είναι πολλοί και διάφοροι. Και αν
είναι περιγραπτοί, ακολούθως πρέπει να είναι και ασθενείς. Και αν
ασθενείς, δεν είναι άρα και παντοδύναμοι. Διότι και το να έχωσι
διαφόρους δυνάμεις, και αυτό δεν μας παριστά παντοδυνάμους, αλλά
εναντίους μεταξύ των και μαχομένους, κατά την διαφοράν της δυνάμεως.
