«Η φιλοτεχνηθείσα από τον αείμνηστον αγιογράφο Φώτη Κόντογλου εικόνα των αγίων Ραφαήλ και Νικολάου δεν ήταν η πρώτη, καθώς ενόμιζε τότε ο μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος.
Είχε προηγηθεί μία άλλη με τους δύο αγίους, την οποία είχε αγιογραφήσει ο
ερασιτέχνης αγιογράφος ιερέας της Μαρίας Βασίλειος Μπάμιας.
Είχε προβεί στην ενέργεια αυτή, γιατί είχε ονειρευτεί τον άγιο Ραφαήλ, ο
όποιος, αφού σταύρωσε την κόρη του, που ήταν σοβαρά άρρωστη από
παράτυφο, του είπε:
-Βασίλειε, θέλω να κάνεις την εικόνα μου… κοίταξε με καλά, για να με ζωγραφίσεις όπως με βλέπεις.
Από την άλλη μέρα η κόρη του ήταν απύρετη, κι ο παπα-Βασίλης άρχισε την αγιογράφηση, με νηστεία και προσευχή.
Η εικόνα τέλειωσε τις μέρες πού βρήκαμε το μνημείο του διακόνου αγίου Νικολάου.
Ο πατήρ Βασίλειος, φοβούμενος τον μητροπολίτη, γιατί δεν είχε το
δικαίωμα να κάνει την εικόνα νέων αγίων χωρίς την άδεια του, την έφερε
κρυφά στο σπίτι μας (Θερμή) με την παράκληση να τη φυλάξουμε, ώσπου ν”
αναγνωρισθούν οι άγιοι.
Αυτή τη μέρα ήρθε στις Καρυές ο ιερομόναχος Φώτιος Λαυριώτης, σταλμένος
από τον μητροπολίτη Ιάκωβο, να ιδεί το ιερό λείψανο του διακόνου αγίου
Νικολάου, όπως ήταν ακόμα μέσα στον τάφο του, και να πει τη γνώμη του.
Μόλις το είδε, σταυροκοπήθηκε και είπε:
