Ο Αββάς Μακάριος και ο Φύλακας Άγγελος
«Βλέπω δαίμονας να τον έχουν κυκλώσει και να τον κρατάνε»
Είπε ο αββάς Μακάριος, ότι όταν ήλθα στην Κωνσταντινούπολι μου γεννήθηκε
η επιθυμία να την γνωρίσω. Και περπατώντας σε κάποια γειτονιά, και η
συνείδησίς μου βεβαιώνει την αλήθεια για όσα λέγω, βλέπω με τα νοητά
μάτια, τα οποία μου δώρησε ο Κύριος για να κατανοώ τα θαυμάσιά του,
βλέπω κάποιον άνθρωπο, σαν να ήταν ευνούχος και να στέκεται έξω από
πορνικό καταγώγιο. Φαινόταν πολύ στενοχωρημένος και έκρυβε με τις δύο
παλάμες το πρόσωπό του, και έκλαιγε έτσι που νόμιζες ότι και ο ουρανός
θρηνούσε μαζί του.
Αφού τον πλησίασα και τον ρώτησα. Ποιος είναι ο λόγος για τέτοιο θρήνο
και τόση στενοχώρια; Και γιατί δεν φεύγεις από εδώ, που είναι καταγώγιο
πορνών και ασελγών γυναικών; Πες μου, σε παρακαλώ, διότι προκαλεί
μεγάλη συμπάθεια ο θρήνος σου.
Και απαντώντας μου λέγει: Ως προς την φύσι μου είμαι, ένδοξε δούλε του
Θεού, άγγελος, όπως όλοι οι χριστιανοί κατά την ώρα του βαπτίσματος ο
καθένας παίρνει από τον Θεό έναν φύλακα άγγελο, για προστασία και σκέπη
αυτού του ανθρώπου που τώρα είναι εδώ, και πολύ θλίβομαι που τον βλέπω
να διαπράττη την ανομία και να ασωτεύη, όπως βλέπης, με αυτήν την πόρνη.
Και πώς να μη θρηνήσω όταν βλέπω την εικόνα του Θεού να χάνεται σε
τέτοιο σκοτάδι;
