Θεόκτιστος
Ας πάρουμε τήν ευχή και αυτού του Γέροντα. Υπήρξε υψίκορμος
καί δυνατός. Μου έλεγε πώς χρησιμοποιούσε βαρεία των είκοσι πέντε
κιλών, για να σπάζη πέτρες. Τό Γυμνάσιο της Κάλυμνου κτίσθηκε από πέτρες
πού εξώρυξε ο ίδιος. Στο Κάθισμα του Κουβαριού έκτισε πεζούλια,
ξερολιθιές, με τεράστιες πέτρες, πού ποτέ δέν υποχώρησαν. Τό ’40 στήν
μεγάλη πείνα οί καλλιέργειές του είχαν πολλά αγαθά, πού γλύτωσαν πολλούς
από τον θάνατο.
Νέος
ήταν ανήσυχος. Έφθασε μέχρι την Αμερική, για να εργασθή. Καθόλου δέν
του άρεσε ο αμερικάνικος τρόπος ζωής· ευθύς τον απέρριψε.
- Οι Αμερικάνοι -έλεγε- σαν τούς Τούρκους αρχίζουν τήν αλλαγή από τα ενδύματα, για να φθάσουν στήν καρδιά.
Γι’
αυτό, όταν έβλεπε τούς Πάτμιους ενδεδυμένους μέ αμερικάνικα μπουφάν,
πού έστελναν οι ομογενείς, πολύ ενοχλείτο, μέχρι πού έσκισε κάποιο, ενώ
τό φορούσε νεαρός.
Εξέφραζε φόβους πώς:
- Ό αμερικάνικος τρόπος ζωής πολύ γρήγορα θά καταπλακώση όλη την γη.
Οί
άνθρωποι θά ξεχάσουν τις παραδόσεις τους, τον δικό τους τρόπο ζωής, τις
Ιδιαιτερότητες του τόπου τους, και Θά φέρωνται σαν κοσμοπολίτες και στο
πιο μικρό νησάκι.
Σήμερα, έπειτα από πενήντα περίπου χρόνια, δεν είναι πιά φόβοι, αλλά πραγματικότητα.
