«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Ὅταν λέμε τήν Εὐχή, φροντίζουμε νά μήν ἔχουμε μετεωρισμούς. Νά μή φεύγη, δηλαδή, τό μυαλό μας ποτέ ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ, νά μή χαζεύη σέ εἰκόνες, νά μή σκέπτεται τίποτε ἀπολύτως. Προσέχουμε μόνο στά λόγια τῆς Εὐχῆς, μέ ἀπόλυτη συναίσθησι ὅτι τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»,τό λέμε μπροστά στόν Χριστό! Γιατί ὁ Χριστός εἶναι μπροστά μας καί ὄχι μακρυά στόν οὐρανό. Καί εἴμεθα πράγματι ἐνώπιόν Του! Ἄν τά μάτια τῆς ψυχῆς μας δέν ἦσαν τυφλά, θά Τόν βλέπαμε, ἐφ᾿ ὅσον βέβαια αὐτό ἦτο πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Μ᾿ αὐτήν λοιπόν τήν συναίσθησι Τόν παρακαλοῦμε θερμά, Τόν ἱκετεύουμε δυνατά γιά νά μᾶς ἐλεήση καί νά μᾶς σώση. «Χριστέ μου, ἐλέησόν με καί ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με».

Ἡ Χαναναία Τόν εἶχε μπροστά της καί φώναζε: «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱέ Δαυίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται».¹ Ἔτσι κι ἐμεῖς, Τόν ἔχουμε μπροστά μας καί Τόν φωνάζουμε:

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/