Θά σάς φέρω ένα
παράδειγμα, πού μου τό είπε ένας Ιερέας τό έζησε ο ίδιος αυτό. Ηταν σέ μιά Μονή
δέκα μοναχοί καί είχε πάει καί ένα πλουσιόπαιδο. Οι δέκα έπαιρναν τούς τουρβάδες,
τις παπούτσες καί πήγαιναν στά χωράφια, όπου αγωνίζονταν. Ο πλούσιος νέος δεν
μπορούσε νά πάη μαζί τους, γιατί ήταν καλομαθημένος καί ο Γέροντας τον έβαλε εκκλησιαστικό.
Οι γονείς του τού πήγαιναν σακούλες μέ τρόφιμα, εκείνος τά έβαζε στο κελί του
καί όποτε ήθελε, έτρωγε.
Ο Γέροντας δεν αναπαυόταν από τή ζωή τού μοναχού αυτού
καί έβλεπε ότι δέν βαδίζει σωστά. Έκανε πολλή προσευχή καί παρακαλούσε νά
παρουσιαστή στον νέο κάτι, γιά νά μπή στή γραμμή πού ήταν καί οι άλλοι πατέρες.
Ενα βράδυ, πού έκαναν ολονύκτιο αγρυπνία, βλέπει λοιπόν ο ύποτακτικός από τήν
μιά τήν Παναγία, πού είχε μιά πετσέτα στον ώμο Της καί σκούπιζε τον ιδρώτα των
Πατέρων, πού πήγαιναν στο διακόνημα των χωραφιών καί από τήν άλλη ο Άγγελος
είχε τό Άγιο Ποτήριο καί τούς κοινωνούσε. Τελευταία πήγε καί αυτός νά τού
σκουπίση τον ιδρωτα.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/