Καλησπέρα
σας. Νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Τριαδικό
Θεό πού μέ ἀξιώνει γιά ἄλλη μία φορά
νά εἶμαι μαζί σας, καθώς καί τόν ἐπίσκοπό
σας τόν κ.κ. Γεώργιο γιά τήν εὐλογία καί
τήν ἄδεια πού μᾶς δίνει μέ πολύ χαρά
καί ὅλους ἐσᾶς πού ἀνταποκρίνεστε
στήν πρόσκληση. Παρακαλῶ ὅλοι νά
εὐχηθεῖτε, ὥστε καί αὐτή ἡ ὁμιλία νά
εἶναι πρός δόξαν Θεοῦ καί πρός πνευματική
οἰκοδομή ὅλων μας.
Βρισκόμαστε
στήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς
πού εἶναι ἡ πιό ἀγωνιστική -πνευματικά-
περίοδος μέσα στό ἐκκλησιαστικό ἔτος
καί ὁπωσδήποτε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι
τονωτικός καί γιά τόν ὁμιλοῦντα καί
γιά τοῦς ἀκροατές. Εἶναι, ὅπως εἶπε
ὁ Κύριός μας, ἡ τροφή: «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ
μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπί παντί
ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος
Θεοῦ» (Ματθ.4,4), δέν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνο
μέ ψωμί ἀλλά μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Σήμερα
τό θέμα μας, ὅπως ἔχει ἀνακοινωθεῖ,
εἶναι ἡ «Σύγχρονη εἰδωλολατρία».
Βεβαίως, ἡ εἰδωλολατρία εἶναι ἀρχαῖο
φαινόμενο. Θά ποῦμε λίγα γιά αὐτό καί
θά ἐπικεντρωθοῦμε στίς σύγχρονες
μορφές, πού εἶναι πάρα πολλές καί δέν
μποροῦν νά καλυφθοῦν μέ λεπτομέρεια
σέ μιά ὁμιλία. Ἄς ἀρχίσουμε λοιπόν, μέ
τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Λέει ἡ Ἁγία Γραφή
τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «Μήν ἔχεις
ἄλλους θεούς ἐκτός ἀπό Ἐμένα», ὁμιλεῖ
ὁ Θεός, «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον»,
δέν θά φτιάξεις γιά τόν ἑαυτό σου εἴδωλο.
Ἐντέλλεται ὁ Θεός: «Μήτε ὁμοίωμα
κάποιου ἀπό ὅσα εἶναι στόν οὐρανό
πάνω ἤ ὅσα εἶναι στήν γῆ κάτω ἤ ὅσα
εἶναι στά νερά, κάτω ἀπό τήν γῆ». Τίποτα
δηλαδή ἀπό τά κτιστά δέν πρέπει νά τό
κάνεις εἴδωλο, νά τό βάλεις στή θέση
τοῦ Θεοῦ. «Μήν τά προσκυνήσεις, μήτε
νά τά λατρεύσεις, ἐπειδή ἐγώ Κύριος ὁ
Θεός σου εἶμαι Θεός ζηλότυπος, πού
ἀνταποδίδω τίς ἁμαρτίες τῶν πατέρων
ἐπάνω στά παιδιά μέχρι τρίτης καί
τετάρτης γενεᾶς ἐκείνων πού μέ μισοῦν
καί κάνω ἔλεος σέ χιλιάδες γενεές
ἐκείνων πού μέ ἀγαποῦν καί τηροῦν τά
προστάγματά μου» (Ἔξοδ. 20,3-6). Εἶναι ἀπό
τήν Ἔξοδο ἀπό τό 20ο
Κεφάλαιο, 3-6 στίχος.
Πρέπει
νά ποῦμε ὅτι ἡ εἰδωλολατρία, σύμφωνα
μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἶναι ἡ
χειρότερη συνέπεια τῆς πτώσης τοῦ
ἀνθρωπίνου γένους.