To
πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής
συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του. Και λόγω της φύσεώς
του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και
εγκρίσεως της Εκκλησίας. Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του,
δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της
πίστεως και Χριστιανικώς ζήν».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το
τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι
μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με
θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».
Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους
ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».
