Εβρ. 4,14 Ἔχοντες οὖν
ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν
τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.
Εβρ. 4,14 Αφού, λοιπόν, έχομεν Αρχιερέα μέγαν, που έχει διαβή
τους ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού, τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού,
ας κρατώμεν σφικτά την ομολογίαν της πίστεώς μας.
Εβρ. 4,15 οὐ γὰρ ἔχομεν
ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν,
πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.
Εβρ. 4,15 Διότι δεν έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος-λόγω αγνοίας
εκείνων που συμβαίνουν εις ημάς-δεν ημπορεί να αισθανθή συμπάθειαν προς τας
πνευματικάς και ηθικάς ημών ασθενείας και αδυναμίας. Τουναντίον έχομεν
Αρχιερέα, ο οποίος έχει πειρασθή και δοκιμασθή εις όλα, όσα είναι δυνατόν να
πειρασθή η ανθρωπίνη φύσις, ομοίως με ημάς, χωρίς όμως να παρασυρθή εις καμμίαν
απολύτως αμαρτίαν.
Εβρ. 4,16 προσερχώμεθα οὖν
μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα
λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον
βοήθειαν.
Εβρ. 4,16 Λοιπόν ας προσευχώμεθα με θάρρος και ακλόνητος
πεποίθησιν στον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεον και συγχώρησιν των
αμαρτιών μας και δια να εύρωμεν την θείαν χάριν, που θα μας βοηθή
αποτελεσματικώς εις κάθε περίστασιν πειρασμών και κινδύνων.
Εβρ. 5,1 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς
ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται
τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ
θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν,
Εβρ. 5,1 Διότι κάθε αρχιερεύς, που λαμβάνεται και
ξεχωρίζεται από τους ανθρώπους, όπως συμβαίνει μεταξύ των Ιουδαίων, γίνεται και
εγκαθίσταται αρχιερεύς υπέρ των ανθρώπων, δια να προσφέρη δώρα και θυσίας προς
συγχώρησιν των αμαρτιών του λαού.
Εβρ. 5,2 μετριοπαθεῖν
δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ
καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν·
Εβρ. 5,2 Και ημπορεί αυτός να συμπαθή και να φέρεται με
μετριοπάθειαν προς αυτούς, που παρασύρονται εις την αμαρτίαν από άγνοιαν και
πλάνην, διότι και αυτός σαν άνθρωπος περιβάλλεται και διαποτίζεται και φέρει
την ανθρωπίνην ασθένειαν.
Εβρ. 5,3 καὶ διὰ
ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω
καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν.
Εβρ. 5,3 Ακριβώς δε εξ αιτίας αυτής της ασθενείας και
ενόχης του ως ανθρώπου έχει καθήκον να προσφέρη θυσίας και δια τον εαυτόν του,
δια την συγχώρησιν των αμαρτιών του, όπως προσφέρει υπέρ του λαού.
Εβρ. 5,4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ
τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ
Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών.
Εβρ. 5,4 Και κανείς δεν παίρνει μόνος του και αυθαιρέτως
την μεγάλην τιμήν του αρχιερατικού αξιώματος, αλλά την λαμβάνει, όταν
προσκαλήται από τον Θεόν, όπως είχε προσκληθή και ο Ααρών.
Εβρ. 5,5 οὕτω καὶ ὁ
Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα,
ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ
σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε·
Εβρ. 5,5 Ετσι και ο Χριστός, ο μέγας Αρχιερεύς, δεν
εδόξασε μόνος του τον εαυτόν του στον να γίνη Αρχιερεύς, δεν απέμεινε αυτός
στον εαυτόν του το αξίωμα, αλλ' ο Θεός, ο οποίος ελάλησε προς αυτόν και του
είπε· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σε εγέννησα σήμερα, που σου έδωκα την ανθρωπίνην
φύσιν”.
Εβρ. 5,6 καθὼς καὶ ἐν
ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα
κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
Εβρ. 5,6 Καθώς και εις άλλο χωρίον της Γραφής λέγει· “συ
είσαι ιερεύς στον αιώνα, έχεις αιωνίαν και ακατάλυτον την αρχιερωσύνην, σύμφωνα
με τον τύπον, που προφητικώς εδόθη εν τω προσώπω του Μελχισεδέκ εις την Π.
Διαθήκην”.
Μαρκ. 8,34 Καὶ
προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ
εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν
αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Μαρκ. 8,34 Και αφού επροσκάλεσε τον λαόν μαζή με τους μαθητάς του,
είπεν εις αυτούς· “όποιος θέλει να με ακολουθήση ως πιστός μαθητής μου, ας
απαρνηθή τον αμαρτωλόν εαυτόν του με τας αδυναμίας, και τα πάθη του, ας πάρη
την απόφασιν να υποστή προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον σταυρικόν
θάνατον, και ας με ακολουθήση στον δρόμον, που εγώ εχάραξα.
Μαρκ. 8,35 ὃς γὰρ ἂν
θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει
αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ
ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου
οὗτος σώσει αὐτήν.
Μαρκ. 8,35 Διότι όποιος θέλει να σώση την επίγειον ζωή του, αυτός
θα χάση την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν. Οποιος όμως αψηφήσει και θυσιάσει την
ζωήν του προς χάριν εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα σώση την ζωήν του εις την
αιωνίαν μακαριότητα.
Μαρκ. 8,36 τί γὰρ ὠφελήσει
ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ
ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
Μαρκ. 8,36 Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον, εάν κερδήση ολόκληρον
τον υλικόν κόσμον και χάσει την ψυχήν του;
Μαρκ. 8,37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος
ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Μαρκ. 8,37 Η, τι θα δώση άνθρωπος ως αντάλλαγμα, δια να εξαγοράση
την ψυχήν του από τον Αδην, αφού ούτε ο κόσμος όλος δεν ημπορεί να αντισταθμίση
την αξίαν της ψυχής;
Μαρκ. 8,38 ὃς γὰρ ἐὰν
ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν
τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ,
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται
αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ
πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Μαρκ. 8,38 Διότι εκείνος, ο οποίος δια λόγους ανθρωπαρεσκείας και
δειλίας θα εντραπή και θα αρνηθή εμέ και τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν,
την αποστατημένην και αμαρτωλήν, και ο Υιός του ανθρώπου θα εντραπή αυτόν και
θα τον αποκηρύξη, όταν ως κριτής των ανθρώπων έλθη ολόλαμπρος με την δόξαν του
Πατρός αυτού συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους”.
Μαρκ. 9,1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε
ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν
ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν
δυνάμει.
Μαρκ. 9,1 Και έλεγεν εις αυτούς· “Σας διαβεβαιώνω, ότι
υπάρχουν μερικοί από αυτούς που ευρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον
θάνατον, προτού ιδούν την βασιλείαν του Θεού, δηλαδή την Εκκλησίαν, να
εγκαθίσταται και να θεμελιώνεται εις την γην με δύναμιν κατά την ημέραν της
επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος”.
