Πρωτ. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου
Σ᾿ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος ιερεύς· (το γεγονός μου
διηγήθηκε ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν
και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος).
Ολιγογράμματος ήταν ο ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πίστεως, μεγάλης
αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων. Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος
για πολλές ώρες, παρ᾿όλο που είχαν ανοίξει οι φλέβες
των ποδιών του και έτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τα αίματα, που
έτρεχαν κάτω στο έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευση των πολλών
ονομάτων. Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας· και μάλιστα
εκοιμήθη αμέσως μετά από Θεία Λειτουργία.
Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόηση τρόπον τινά, δεν
τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο. Όταν τοποθετούμε τη
μερίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο Δίσκο, λέμε: «Παρέστη η
Βασίλισσα εκ δεξιών Σου…» Ο γέροντας ιερεύς νόμιζε ότι, αφού λέγει «εκ
δεξιών Σου», πρέπει να τοποθετείται η μερίδα της Παναγίας δεξιά του
Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο)· δηλαδή τοποθετούσε ανάποδα τις
μερίδες.
