Σκέφθηκα
μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά ποῦμε κάτι
σχετικά μέ τήν γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς
πού γιορτάζουμε αὐτές τίς μέρες. Ὁ
Χριστός μας ὑποσχόμενος στούς μαθητές
Του νά ἀποστείλει τό Ἅγιο Πνεῦμα, λίγο
πρίν ἀναληφθεῖ, τούς ἔδωσε μία ἐντολή:
«ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει
Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν
ἐξ ὕψους» (Λουκ. 24,49). Δηλαδή, ἐσεῖς -οἱ
μαθητές Του- νά καθίσετε στήν πόλη
Ἱερουσαλήμ καί νά περιμένετε, μέχρι νά
ἐνδυθεῖτε δύναμη ἐξ ὕψους, μιά δύναμη
πού θά ἔρθει ἀπό ψηλά, δηλαδή ἀπό τόν
Θεό. Οἱ μαθηταί πράγματι τήρησαν αὐτή
τήν ἐντολή καί παρέμειναν μέ μιά ψυχή
ὁμοθυμαδόν στό ὑπερῶο. Δηλαδή ὅλοι
μαζί, μέ ἡσυχία καί προσευχή περίμεναν
τήν ἔκχυχη τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος
Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέει: «ἦσαν διά
παντός ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καί
εὐλογοῦντες τόν Θεόν» (Λουκ. 24,53).
Νά
σχολιάσουμε τώρα λίγο αὐτή τήν φράση
«ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους».
Εἴπαμε ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκαναν
ὑπακοή καί ἔμειναν στήν Ἱερουσαλήμ
στό ὑπερῶο, ἐκεῖ πού ἔγινε καί ὁ
Μυστικός Δεῖπνος, ἡ ψηλάφηση τοῦ
Ἀποστόλου Θωμᾶ, καί ὅλοι μαζί ἡσύχαζαν
καί προσηύχοντο.
