Η Τίμια Ελληνοπούλα
Συνήθεια
είναι εν καιρώ πολέμου να γίνεται καί επιστράτευση, αλλά καί
να αγγαρεύουν κατά κάποιον τρόπο από τά πλησίον χωριά τούς
χωρικούς γιά διάφορες μεταφορές. Είναι δε παρατηρημένο ότι όσοι πιστεύουν πολύ,
φυσικά ζούνε καί τίμια, χριστιανικά, καί τό σώμα
τους το τίμιο προστατεύεται από τά πυρά περισσότερο από όταν
φορούσαν Τίμιο Ξύλο.
Όσοι
πιστεύουν λιγότερο, οι κίνδυνοι του πολέμου τούς αναγκάζουν να γίνουν πιο
πιστοί.
Επίσης
όσοι πιστεύουν πολύ, έχουν και πολλή καλοσύνη, δέχονται και την θεϊκή δύναμη
και θεϊκό θάρρος. Αυτοί ορμάνε επάνω στους ενόχους, δεν τούς σκοτώνουν, τούς
πιάνουν ζωντανούς, αιχμάλωτους.
Βλέπει
κανείς ένα μικρό κουταβάκι να ορμάει στο θηρίο τόν λύκο, καί ο ένοχος λύκος να υποχωρεί,
πόσο μάλλον στο πλάσμα του, όταν βάρβαροι περνούν τά σύνορα μέ σκοπό να ατιμάσουν
καί να ρημάξουν. Ο λιγότερο λοιπόν πιστός έχει καί λιγότερη κακία, καί γιά να προφυλάξει
τόν εαυτό του τραυματίζει τον εχθρό. Ο δε πολύ φοβιτσιάρης έχει καί την
περισσότερη κακία, γιατί δεν αρκείται στο να τόν τραυματίσει, αλλά χωρίς καν να
εξετάσει τί άνθρωπος είναι: έρχεται να παραδοθεί, είναι συνάδελφός του, είναι
χωρικός, αδειάζει όλες τις σφαίρες του, γιατί τόν εαυτό του μόνο σκέφτεται, μην
τυχόν καί τον πιάσουν.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
