Πρωτ.
Στεφάνου
Ἀναγνωστόπουλου
Ὅπως
λοιπόν
γιά
νά
ἀντιμετωπίσουμε
μιά
ἀσθένεια,
πρέπει
νά
χρησιμοποιήσουμε
κάποια
φαρμακευτική
ἀγωγή,
κάτι
ἀνάλογο
ἀπαιτεῖται
καί
γιά
τίς
ψυχικές
ἀσθένειες
τῶν
πολλῶν
μας
παθῶν.
Ἄρα,
δέν
ἐπιτυγχάνεται
ἡ
κάθαρσις
ἀπό
τήν
τυραννία
τῶν
παθῶν
καί
ἀπό
τήν
ἐξουσία
τοῦ
διαβόλου
χωρίς
τήν
βοήθεια
τοῦ
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ἀφοῦ
ὁ
Ἴδιος
τό
λέει:
«Χωρίς
ἐμοῦ
οὐ
δύνασθε
ποιεῖν
οὐδέν»1.
Γι᾿
αὐτό:
«Κύριε
Ἰησοῦ
Χριστέ,
ἐλέησόν
με»,
παντοῦ
καί
πάντοτε.
Ἄν,
ὡστόσο,
δέν
αἰχμαλωτίζουμε
καθημερινά
«πᾶν
νόημα
εἰς
τήν
ὑπακοήν
τοῦ
Χριστοῦ»2,
κάθε
σκέψι
μας
καί
κάθε
ἐνέργεια
τῆς
ζωῆς
μας
σ᾿
αὐτή
τήν
ὑπακοή,
οἱ
προσευχές
μας
θά
εἶναι
ἄκαρπες,
στεῖρες.
- Θυμώνεις; Νευριάζεις; Ταράζεσαι; Χάθηκε ἡ προσευχή.
- Κατακρίνεις, ἰδίως τό ράσο; Τότε ὄχι μόνο ἀχρηστεύεται ἡ προσευχή σου, ἀλλά καί μολύνεται θανάσιμα καί κολάζεται ἡ ψυχή σου.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/