Ερμηνεία και μετάφραση στην κοινή διάλεκτο από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Ο παρών εγκωμιαστικός λόγος προς τον Άγιον Γεώργιον έχει ένα
ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Ο Άγιος Ανδρέας έκπληκτος μπροστά στο μαρτύριο
του Αγίου Γεωργίου τον εγκωμιάζει με λόγους θαυμασίους, κάνοντας μία
προσπάθεια ν’ αναδείξει το ψυχικό μεγαλείο του Αγίου. Ακούσια όμως
αφήνει να φανεί και ο δικός του ψυχικός πλούτος. Στη συνέχεια ακολουθεί ο
Άγιος Νικόδημος που από αγάπη για τον πλησίον, για να δώσει καθαρή
ευαγγελική τροφή, μεταφέρει στη γλώσσα της εποχής του το λόγο του Αγίου
Ανδρέα. Η μεταφορά αυτή όμως είναι διαποτισμένη και με την δική του
αγιότητα. Δίνει στο κείμενο ένα νέον παλμό, μία νέα ζωντάνια, χωρίς να
παραμερίζονται ούτε ο εγκωμιαζόμενος Άγιος, ούτε και ο Άγιος Ανδρέας που
συνέταξε το εγκώμιο. Έχουμε λοιπόν τρία πρόσωπα συγκεντρωμένα επί το
αυτό, γύρω από έναν άξονα, το πρόσωπο του Χριστού. Ο δε λόγος του
Κυρίου, ότι, «ου γαρ εισιν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών»
(Ματθ. ι8, 20), αποδεικνύει την ιδιαίτερη χάρη αυτού του κειμένου.
