Ό Θεός είναι ύπαρξη υπερτέλεια, πού δέν έχει τίποτα
τό κοινό μέ τίς κτιστές υπάρξεις. Είναι ένας καί είναι ή κατεξοχήν Ύπαρξη. «Εγώ
είμαι Εκείνος πού υπάρχει» είπε ό Θεός Πατέρας στον Μωυσή. «Εγώ είμαι ή ζωή»
είπε ό Κύριος. «Όπως ό Πατέρας είναι πηγή ζωής, έτσι έκανε καί τόν Υιό πηγή ζωής».
Ή ύπαρξη καί ή ζωή τών λογικών πλασμάτων διαφέρουν άπό τήν ύπαρξη καί τή ζωή
τού Θεού, όπως διαφέρει τό φώς τών πλανητών, πού τούς φωτίζει ό ήλιος
(έτερόφωτοι άστέρες), άπό τό φώς τού ίδιου τού ήλιου, τής πηγής τού φωτός
(αυτόφωτος άστέρας). Ή ύπαρξη καί ή ζωή τών πλασμάτων είναι μιά άδύναμη
άντανάκλαση τής ύπάρξεως καί τής ζωής, πού αποτελούν κατεξοχήν θείες ιδιότητες.
Ό όσιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός γράφει: «Ό άγαθός καί
πανάγαθος καί υπεράγαθος Θεός, πού είναι όλος αγαθότητα, έξαιτίας τής
υπερβολικής άγαθότητάς Του, δεν ήθελε νά υπάρχει μόνο ή δική Του αγαθή φύση καί
κανείς νά μή μετέχει σ’ αυτήν. Γι` αυτό, λοιπόν, πρώτα δημιούργησε τίς νοερές
καί ουράνιες δυνάμεις, έπειτα τόν ορατό καί αισθητό κόσμο καί μετά τόν άνθρωπο,
πού αποτελείται καί άπό νοερό καί άπό αισθητό στοιχείο. Όλα όσα δημιουργήθηκαν
άπ’ Αυτόν μετέχουν στή δική Του αγαθότητα, όσον αφορά στήν ύπαρξή τους' γιατί
Αύτός τούς χάρισε τήν ύπαρξη, αφού τά δημιουργήματα υπάρχουν άπ’ Αυτόν, όχι
μόνο έπειδή Αύτός τά έφερε άπό τήν άνυπαρξία στήν ύπαρξη, άλλά καί έπειδή ή
ένέργειά Του συντηρεί καί συγκροτεί τά δημιουργήματά Του. Περισσότερο βέβαια (κοινωνούν
μαζί Του) τά ζωντανά πλάσματά Του, γιατί μετέχουν στο αγαθό καί λόγω τής
ύπάρξεώς τους καί λόγω τής μετοχής τους στο γεγονός τής ζωής. Τά λογικά όντα,
πάλι, μετέχουν πολύ περισσότερο, καί ως πρός τά παραπάνω άλλά καί ως πρός τή
λογική, έπειδή συγγενεύουν πιό πολύ μ’ Αυτόν, άν καί βέβαια Αύτός τά ξεπερνά σέ
άσύγκριτο βαθμό».
http://hristospanagia3.blogspot.gr/
