Οι πρώτες
Μοναχές μετά την επανίδρυσιν, ήκουσαν πολλάκις υμνωδίες αγγελικές κατά τις
νυκτερινές ακολουθίες (τότε εγείροντο εις τις 2 μετά το μεσονύκτιον). Κάποτε δε,
ήκουσαν τό «Χαίρε Ιερόθεε, αρχιεράρχα Αθηνών».
Τούτο εδιηγούντο με δέος εις τις επόμενες Μοναχές διά να γίνουν καί εκείνες μέτοχοι της υπερκόσμιου χαράς, πού
έλαβον τότε.
Θα ήτο ίσως
άδικον να παραλειφθή το μέγα τούτο θαύμα, της ανευρέσεως ύδατος εις την αυλήν της
Μονής. Μη έχουσαι οι πρώτες Μοναχές νερό εντός της Μονής, κουβαλούσαν αυτό διά
τά χρειώδη κοπιωδώς εκ της πηγής, η οποία ευρίσκετο εις τις «Λεύκες», εντός της
ρεματιάς.Η ανάγκη της υδρεύσεως ήτο επιτακτική.