(Ὁμιλία
στίς 08-07-2012)
Σκέφτηκα σήμερα,
μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ
Γέροντα, νά ποῦμε γιά ἕνα θέμα, τό ὁποῖο
εἶναι παρεξηγημένο ἀπό πολλούς καί οἱ
δημοσιογράφοι τό προβάλλουν ὡς κάτι
ἡρωικό, τό θέμα τῆς αὐτοκτονίας. Αὐτοί
πού αὐτοκτονοῦν, καί οἱ δημοσιγράφοι
λένε ὅτι αὐξάνονται -καί μπορεῖ νά
’ναι ἀλήθεια- πολλές φορές παρουσιάζονται
σάν ἥρωες καί αὐτό πού κάνουν σάν κάτι
πολύ ἀνδρεῖο. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο δέ
πού τά προβάλλουν, σχεδόν παρακινοῦν
κι ἄλλους νά τούς μιμηθοῦν. Ἀλλά αὐτό
βέβαια εἶναι μία παγίδα τοῦ διαβόλου,
ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνθρωποκτόνος ἀπ’
ἀρχῆς. Θέλει δηλαδή νά σκοτώνει τούς
ἀνθρώπους, γι’ αὐτό καί σπέρνει στίς
διάνοιές τους τήν ἰδέα τῆς αὐτοκτονίας.
- Τί εἶναι ἡ
αὐτοκτονία;
