Όταν δεν σου
δίνουν σημασία, να μη μιλάς. Να σου πω κάτι από τον εαυτό μου.
Ήμουν
τριαντατρία χρόνια ιερεύς στον Άγιο Γεράσιμο της Πολυκλινικής, κοντά στην
Ομόνοια. Κανένας δεν μου έδινε σημασία. Τα μεσημέρια που καθόμουνα εκεί για να
ξεκουρασθώ λίγο, έβαζα τις καρέκλες την μία κοντά στην άλλη, κοντά στο ψαλτήρι
και ξάπλωνα επάνω. Ήξερα ότι υπήρχαν κρεβάτια άδεια, αλλά κανένας δεν είπε να
επιτρέψουν να ξαπλώνω σ’ ένα κρεβάτι. Κι εγώ δεν το ζήτησα, δεν μιλούσα. Μια
φορά ο Διευθυντής είχε διάλεξη και πήγα κι εγώ πίσω-πίσω για ν’ ακούσω. Όταν με
είδε, έστειλε κάποιον να με βγάλει έξω. Βγήκα χωρίς να μιλήσω. Άκου τώρα, μετά
από τόσα χρόνια τι έγινε:
