 |
Το πρώτο περιστατικό που
μελετούμε ανοίγοντας την Αγία Γραφή είναι η πτώση των πρωτοπλάστων, του
Αδάμ και της Εύας, με την γεύση, του απαγορευμένου καρπού. Μόλις
γεύτηκαν και ένιωσαν την αμαρτία και το λάθος τους, δεν άντεξαν την
τραγικότητά του, θέλησαν να ξεφύγουν από τις ενοχές και να κρατήσουν το
καλό πρόσωπο μπροστά στον Θεό. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται η φοβία, η
φυγή (το κρυφτούλι), η ντροπή και οι μηχανισμοί απώθησης των ενοχών με
την ψευδαίσθηση της εσωτερικής λύτρωσης και της τακτοποίησης του
προσώπου τους. Επέπεσε μέσα τους ένας φόβος πώς θα αντικρύσουν τον Θεό,
εφ’ όσον αμάρτησαν και παρέβησαν τον νόμο Του.
Η ουσία ήταν ότι φοβούνταν πώς θα δουν το πρόσωπό τους πεσμένο και
ταπεινωμένο μπροστά στο Θεό και πώς θα αποδέχονταν ότι ήταν ελλιπείς και
ότι είχαν υποπέσει σε λάθος. Ο φόβος αυτός τους τρέπει σε φυγή για να
κρυφτούν. Στην ουσία καταφεύγουν στο κρυφτούλι για να μη βλέπουν το χάλι
τους και την στραπατσαρισμένη εικόνα τους. Τότε εμφανίζεται ως άμεσο
ψυχικό σύμπτωμα και η ντροπή. Αντιλαμβάνονται ότι είναι γυμνοί και
τρέχουν με φόβο να ντυθούν και να κρυφτούν με το άκουσμα του ερχομού του
Κυρίου. Αυτές οι εξωτερικές ασυλλόγιστες και εν μέσω πανικού ενέργειες
εκφράζουν την εγωιστική αδυναμία τους να αποδεχτούν το λάθος τους και
καταφεύγουν σ’ ένα τόσο παιδιάστικο κρυφτούλι.
