Το πάν στον μοναχό είναι η τήρησι του νου. Από εκεί γίνονται
όλα. Γι’ αυτό και επιβάλλεται ο μοναχός να έχη αυστηρή προσήλωσι, τήρησι
και στροφή προς τον νου του. Να τον ελέγχη, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα τα καλά και από εκεί μπαίνει φραγμός όλων των κακών. Η χρήσι και παράχρησι των
νοημάτων, γεννά όλα τα υπόλοιπα. Εάν κάποιος κάνη καλή κρίσι των
νοημάτων, οπωσδήποτε θα κάνη και καλή χρήσι των πραγμάτων αλλοιώς θα
συμβαίνη το αντίθετο.
Γι’ αυτό να στρέψετε όλο σας το ενδιαφέρο στην προσοχή του νου.
Ένας άριστος τρόπος τηρήσεως του νου είναι η συνεχής μνήμη του Θεού. Εάν η προσοχή στραφή εις αυτόν τον στόχο, τότε ο άνθρωπος αμέσως ευρισκόμενος στην μνήμη του Θεού, δεν αμαρτάνει.
Ο άνθρωπος «κατ’ εικόνα και ομοίωσι Θεού»
πλασμένος, σπανίως γίνεται κακοήθης εκ προθέσεως. Και αυτοί ακόμα οι
απολύτως διεφθαρμένοι, πού δεν ημπορούν να αντισταθούν στα πάθη τους και
συνεχώς παρασύρονται και αμαρτάνουν ημπορούμε να πούμε ότι δεν
αμαρτάνουν πάντοτε εκ προθέσεως, αλλά πολλές φορές εξαδυναμίας.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_323.html
