ΨΑΛΩ
ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ
Σε
όλες τις ακολουθίες, συμμετείχε με πολλή κατάνυξη και προσοχή. Στον ναό, μάς
συμβούλευε ότι πρέπει να κινούμαστε με άκρα ησυχία και προσοχή και να
προσέχουμε ακόμη και την κάθε μας κίνηση. Έκανε παρατηρήσεις σε άσκοπες
μετακινήσεις μας και μάς ομολογούσε ότι η ίδια πολλές φορές, ακόμη και. σε
θέματα πρώτης ανάγκης, βίαζε τον εαυτό της, για να μην φύγει από την ακολουθία.
Μάς συνιστούσε να αναλογιζόμαστε πάντα, ότι ή εκκλησία είναι ό οίκος τού Θεού και
απαιτείται εκ μέρους μας σεβασμός και δέος να έχουμε με υπόψη μας, όταν ό νους
σκορπίζεται και δεν μαζεύεται στην προσευχή, το χαρακτηριστικό τροπάριο: Εν τώ
ναω έστώτες της δόξης σου εν ουρανώ
εστάναι νομίζομεν. Έτσι, όταν θέσουμε με αυτό τον λογισμό τον εαυτό μας έναντι
τού Θεού, δεν μπορεί να μην παρακινηθεί στην προσευχή, γιατί και ή προσευχή
είναι μια εσωτερική ανάγκη τού ανθρώπου και ό άνθρωπος αναπαύεται όταν
προσεύχεται.
Στην
περισσότερη ώρα της ακολουθίας, ακόμη και στην ανάγνωση των κανόνων, πού είθισται
να κάθονται οι μοναχοί, η Γερόντισσα στεκόταν στύλος ακλόνητος- όρθια σχεδόν σε
όλη την ακολουθία. Και δεν ήταν πλέον 30 ή 40 χρόνων, ήταν 80.
