«Ό
Κύριος σπλαχνίζεται τούς αμαρτωλούς πού μετανοούν...».
Έχασα
την τελευταία ελπίδα, τά πόδια μου λύγισαν, έχασα την ισορροπία μου και παρά
λίγο να έπεφτα κάτω, αν δεν με κρατούσε ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος. «Τί να
κάνουμε, μου είπε, τά βάσανά σας είναι φοβερά, τουλάχιστον να μην απελπίζεστε αλλά
να ελπίζετε στην βοήθεια της Παναγίας, στις πρεσβείες Της. Θυμηθείτε όσα είχε
κάνει για σάς, είναι δυνατόν μετά από τόσες ευεργεσίες να σάς αφήσει χωρίς
παρηγοριά; Ό Κύριος σπλαχνίζεται τούς αμαρτωλούς πού μετανοούν και μέσω Αυτής Τον
ικετεύουν για την άφεση των αμαρτιών τους».
Μετά
μου έφερε ένα μεγάλο ποτήρι κρασί και μου έδωσε να το πιω με τά έξης λόγια:
