(Ὁμιλία στίς 10-01-2015 στήν Κατερίνη)
Δέν
ξέρω ἄν ἔχετε σκεφτεῖ ποτέ ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Κάποτε ἕνας ἔμπορος ὀνόματι Μοτοβίλωφ, ρωτοῦσε ἕναν μεγάλο ἅγιο, ποιός
ἄραγε εἶναι ὁ σκοπός. Γιατί κάνουμε ὅλα αὐτά πού κάνουμε; Γιατί
νηστεύουμε; Γιατί προσευχόμαστε; Γιατί ἀγωνιζόμαστε πνευματικά; Ὁ ἅγιος
τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὁ σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος. Νά τό ποῦμε πιό σωστά θεολογικά, μέ μεγαλύτερη
ἀκρίβεια, εἶναι ἡ ἐπανενεργοποίηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ὑπάρχει
μέσα στό βαπτισμένο πιστό, ἀλλά κατά κανόνα εἶναι ἀπενεργοποιημένο, δέν
εἶναι ἐνεργό λόγω τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν πού ὑπάρχουνε μέσα
στόν ἄνθρωπο καί κατ’ ἐξοχήν στήν καρδία του.
Ἄρα,
ὁ σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὅπως εἶπε ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ,
ἀλλά πολύ νωρίτερα καί πολύ σαφέστερα καί καθαρότερα μᾶς τό εἶπε ὁ
Κύριος, εἶναι νά καθαρισθεῖ ἡ καρδιά. Νά φύγουν τα πάθη γιατί ἐκεῖνο πού
μολύνει τόν ἄνθρωπο, εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι εἶναι οἱ λογισμοί.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_98.html
