Ό
ιερεύς π. Παναγιώτης Τ„ ό όποιος διετέλεσε και καθηγητής στην Άθωνιάδα Σχολή, σε
ομιλία του στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Άγιου Ιωάννου του Θεολόγου, είχε πει
μεταξύ άλλων:
«...
Γνωρίζω πολλούς Άγιορείτας, φτασμένους στην αρετή ανθρώπους, πού το όνομα και
μόνο του Γέροντα ακούνε, και κάνουν το σταυρό τους. Μιλούν με τά καλύτερα λόγια
γι’ αυτόν και τον έχουν άγιο.
»Θα
αναφέρω δύο περιστατικά, άγνωστα στους πολλούς, τά οποία γνωρίζω ο ίδιος από
πρώτο χέρι: Κάποιος συμφοιτητής μου ήθελε να γίνει μοναχός. Εσκέπτετο να μεταβεί
στο Άγιο Όρος... Τούς χρόνους των σπουδών του, ιδίως τούς δύο τελευταίους, είχε
αυτόν τον προβληματισμό μέσα του. Ένα απόγευμα το εκμυστηρεύθηκε στον π. Ευσέβιο,
αν και δεν ήταν πνευματικό του τέκνο, και εκείνος παραδόξως τον απέτρεψε. Του είπε:
“Δεν κάνεις, παιδί μου, για μοναχός”.
»Το
αψήφησε• δεν το έλαβε υπόψη του. Πήγε στη Μονή ... (μεγάλη κοινοβιακή Μονή του
Άγιου Όρους), έβαλε μετάνοια στο Γέροντα και παρέμεινε δόκιμος. Κάτι δεν
πήγαινε καλά, και αυτό ήταν η αιτία να μην προχωρήσει ο Γέροντας στην κουρά
του. Ένα καλοκαίρι πού έτυχε να είμαι κι εγώ στη Μονή, ο δόκιμος ανέφερε στον
Ηγούμενο αυτό πού του είχε πει ο π. Ευσέβιος.
