Σε κάποιο αρχονταρίκι μιας μονής στο Άγιον Όρος ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση
– Καλησπέρα σας.
– Καλησπέρα και σε σας.
– Θα μείνετε μέρες στο μοναστήρι ;
– Μόνο δύο μέρες.
– Έχετε παιδιά;
– Ναι, τρία.
– Να σας ζήσουν. Στον Χριστό είναι τα παιδιά σας ;
Το κριτήριο είναι ο Χριστός αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει
να είναι «καλά» τα παιδιά μας εξωτερικά˙ σπουδές, γάμοι, καλοπέραση,
χρήμα, να κυλάει καλά η επίγεια ζωούλα μας. Για τη σωτηρία ούτε λόγος.
Δεν με ενδιαφέρει αν τα παιδιά μου είναι στον Χριστό, με απασχολεί απλά
να συμπληρώσουν τα κουτάκια της ζωής, αυτά για τα οποία παλεύει ο
κόσμος. Δηλαδή : Να μεγαλώσεις, να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά, να
παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και στο τέλος να δεις εγγόνια και να τα
χαρείς. Αν συμπληρώσεις αυτά τα κουτάκια πέτυχες! Αυτές οι καταστάσεις
όμως δεν σώζουν από μόνες τους , δηλαδή δεν αρκεί απλά να κάνω έναν γάμο
αλλά το που θα πάω τον γάμο. Στον αγιασμό ή στον γκρεμό;
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015/11/blog-post_403.html
