Οι επιστολές του Στάρετς Μακαρίου
(του καθηγητή Ι.Μ. Κόντζεβιτς)
Πρόλογος της Ελένης Κόντζεβιτς
Ο στάρετς Μακάριος- ήταν ενας μεγάλος
δάσκαλος της ταπείνωσης. Όπως λέει ο αββάς Ισαάκ, «η ταπείνωση και άνευ
έργων συγχωρεί πλήθος αμαρτιών… Χωρίς ταπείνωση όλα τα έργα μας είναι
μάταια, όπως και κάθε αρετή και κάθε κόπος»[1].
Ο στάρετς Μακάριος δε δίδασκε τίποτα
δικό του. Οι διδαχές του αντικατόπτριζαν όλη την πατερική διδασκαλία,
όπως καθρεφτίζεται ο έναστρος ουρανός σε μια γαλήνια λίμνη.
Στο μεγαλύτερο μέρος της η πνευματική
του διδασκαλία συμπεριλαμβάνεται στις επιστολές του. Αξίζει να σημειωθεί
η προσωπική του άποψη για τη σύγχρονη ζωή. Τις απόψεις του αυτές θα
μπορούσε να τις ονομάσει κανείς απόψεις της Όπτινα. Τις αποδέχονταν και
πνευματικές μορφές του πνεύματος της Όπτινα, όπως ο π. Αντώνιος Μποσκώφ,
αλλά και λαϊκοί, όπως οι αδελφοί Κιρεγέφσκυ και πολλοί άλλοι. Στα
Γράμματα προς Μοναχούς (επιστολή 165) γράφει ο στάρετς: «Η καρδιά μας
χτυπά δυνατά καθώς σκεφτόμαστε την πατρίδα μας Ρωσία. Που τρέχει
ασταμάτητα; Τί γυρεύει; Τί προσδοκά; Η μόρφωση αυξάνεται αλλά είναι
ψευτομόρφωση. Είναι μια αυταπάτη.
