Υπάρχουν, αγαπητέ, δύο τρόποι
προσευχής: ο ένας είναι της με ταπεινοφροσύνη δοξολογίας και ο
δεύτερος, που ακολουθεί, της αιτήσεως. Όταν λοιπόν προσεύχεσαι, μην
αρχίζεις αμέσως με αίτηση αλλιώς γίνεται ύποπτη η προαίρεσή σου, ότι
δηλαδή προσεύχεσαι στο Θεό πιεζόμενος από ανάγκη.
Όταν λοιπόν αρχίσεις την προσευχή,
άφησε τον εαυτό σου κατά μέρος, τη γυναίκα, τα παιδιά σου· άφησε τη γη,
πέρασε πάνω από τον ουρανό, άφησε
όλη την κτίση, ορατή και αόρατη, και άρχισε από τη δοξολογία του
Ποιητή των όλων. Και όταν τον δοξολογείς, να μην περιπλανάται ο νους
σου εδώ κι εκεί, ούτε να μυθολογείς όπως οι εθνικοί, αλλά διαλέγοντας
από τις άγιες Γραφές να λέγεις: «Σε ευλογώ, Κύριε, τον μακρόθυμο, τον
ανεξίκακο που μακροθυμείς κάθε μέρα για τα πλημμελήματά μου και που
έδωσες σε όλους μας το δικαίωμα της μετανοίας.
