Πρωτ. Π. Εὐθυμίου Μουζακίτη
[Ὁμιλία στὸ ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου, Διονύσου Ἀττικῆς (27/11/2014)]
Σύμφωνα
μὲ τὴν
διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας
μας ὁ ἄνθρωπος ἀσθενεῖ.
Δὲν εἶναι ἔτσι ὅπως τὸν ἔπλασε ὁ
Θεός. Οἱ Πατέρες λένε ὅτι
ἡ αἰτία τῆς
ἀσθένειας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι
ἡ ἀποστασία του ἀπὸ
τὸν Δημιουργό του καὶ
ἐν συνεχείᾳ
ἡ παρουσία καὶ οἰκοδόμηση
τῆς ὑπερηφάνειας.
Ἔτσι λοιπόν, γιὰ τὴν θεραπεία τῆς
"ἀμαυρωθείσης"
φύσης μας, ἀναγκαία εἶναι μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ πνευματικὸς ποὺ μπορεῖ νὰ τὴν μεταδώσει διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Ὁ
Πνευματικὸς εἶναι
ἕνα ἄλλο
πρόσωπο. Δὲν ἔχει
καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς
ἐπιδόσεις στὴ
ζωή αὐτή. Δὲν
χρειάζεται νὰ ἔχει
καμμία πληροφορία ἀπὸ
τὶς θεωρίες τοῦ
κόσμου. Ἴσως πολλὲς
φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ
δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατί οἱ
θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν
καὶ τὶς
μεταλλαγές τους, τὶς ἐπιπτώσεις
τους, ἀλλὰ καὶ
τὴν ἐξέλιξή
τους. Τὸ ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ πατρὸς εἶναι ἕνα χάρισμα. Δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ὅπως
αὐτὸς ποὺ
δωρίζει ἕνα χάρισμα «οὐκ
ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» ὁ Χριστὸς
δηλαδή, ποὺ μὲ τὸ Ἅγιό του Πνεῦμα Χριστοποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι καὶ τὸ χάρισμα ποὺ
λαβαίνει ὁ Πνευματικὸς δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου,
δὲν εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως
ἐπιστημονικῆς. Γι᾽
αὐτὸ καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλες διαδικασίες.