Απομαγνητοφωνημένοι λόγοι του γέροντος Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Κάποιος, πρίν άπό καιρό, μου χάρισε έναν παπαγάλο. Τίς πρώτες μέρες ήταν πολύ ατίθασος καί άγριος. Δέν μπορούσες νά τόν πλησιάσεις· ήταν έτοιμος μέ τό ράμφος του νά σου κόψει τό χέρι. Θέλησα, λοιπόν, νά τόν ημερεύσω μέ τήν χάρι του Θεου καί μέ τήν ευχή. Έλεγα τό «Κύριε Ίησου Χριστέ, ελέησόν με» από μέσα μου ή καί απ’ έξω καί με μιά βεργίτσα ακουμπούσα πάνω στή ράχη του, ενώ ο παπαγάλος βρισκόταν μές στό κλουβί. Αυτή τήν κίνηση τήν έκανα τρείς φορές καί μέ προσοχή. Τό απόγευμα τής ίδιας μέρας επανέλαβα τό ίδιο. Τήν άλλη μέρα επίσης τό ίδιο. Μετά άπό λίγες μέρες ακουμπούσα τή βέργα πάνω απ’ τό κεφάλι του απαλά λέγοντας πάλι τό «Κύριε Ίησοῦ Χριστέ, ελέησόν με». Πάντα μέ προσοχή, μή θυμώσει τό πουλί. Αυτή τήν κίνηση δέν τήν έκανα πολλή ώρα. Μετά πάλι άπό λίγες μέρες τόν ακουμπούσα από πάνω απ’ τό κεφάλι, συνέχιζα στή ράχη καί τόν έφθανα μέχρι τήν ουρά. Αφου δέν έβλεπα καμιά αντίδραση, άρχισα νά βάζω τή βέργα κάτω άπ’ τό λαιμό του σ’ όλο τό στήθος μέχρι κάτω μ’ έναν τρόπο απαλό, γιά νά μήν τόν εκνευρίσω, καί λέγοντας πάντα τήν ευχή. Μετά πήρα θάρρος, άφησα τή βέργα, πήρα ένα μολύβι κι έκανα τίς ίδιες κινήσεις. Τέλος, άφησα τό μολύβι κι άρχισα νά χρησιμοποιώ τό χέρι μου.