Ο ΘΕΟΣ εἶναι πῦρ καταναλίσκον. ῞Οταν ἕνα ἀντικείμενο ἀγγίζη τὸ πῦρ, ἀλλοιοῦται: ἤ καίγεται, ἤ θερμαίνεται.
῎Ετσι ἐπίσης καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀγγίζη τὸν Θεὸ ἤ καταστρέφεται ἤ
σώζεται. Πῦρ – πάντοτε πῦρ! ᾿Απὸ τὴν ἐπαφὴ μὲ αὐτὸ προκύπτει ἤ στάκτη ἤ
ἀτσάλι, ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἀγγίζεται.
῎Ετσι συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο, καὶ τὸ πᾶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ τὶ
φέρνει στὸ θεῖον Πῦρ - σὲ τὶ κατάστασι εὑρισκόμενος ἀγγίζει τὸν Θεό.
῎Αν διατηρῆ τὸν ἑαυτό του σὰν τὸν σίδηρο, ἡ δύναμις τοῦ σιδήρου γίνεται
ἀτσάλι. ῎Αν ἀφήνη τὸν ἑαυτό του νὰ περιέλθη στὴν ἀδυναμία τοῦ ἀχύρου –
τότε θὰ κατακαῆ.
Κάθε ἄνθρωπος, ἀργὰ ἤ γρήγορα, θὰ ἀγγίξη ἀναπόφευκτα τὸν Θεό, καὶ
ἀλλοίμονο στὸν ἄνθρωπο ἄν δὲν προετοιμάζεται γιὰ τὴν συνάντησι αὐτή.
῾Ο Τολστόϋ ἀφρόντιστα, μὲ αὐτοπεποίθησι καὶ χωρὶς φόβο Θεοῦ, πλησίασε τὸν Θεό, κοινώνησε ἀνάξια καὶ ἔγινε ἕνας ἀποστάτης.
http://hristospanagia3.blogspot.gr/