ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Για την σωτήρια πίστη
Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας.
Πίστις
που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν
θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι πίστις νόθος
και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυώμεθα ούτε ένα
δευτερόλεπτο.
Από
μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο.
Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και
προπαντός στην μέλλουσα….
Λάβετε
το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως ανά χείρας και
χρησιμοποιήσατε αυτό, και μόνον αυτό, καθ’ ότι κατά τον θείο Χρυσόστομο·
«Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον προς την των αμαρτημάτων
αναίρεσιν, ως η εξομολόγησις αυτών, συνεχής ανάμνησις και η διηνεκής
αυτών κατηγορία».
