Σήμερα τό Ἁγιογραφικό μας θά εἶναι δύο στίχοι ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη. Ὁ
πρῶτος στίχος, πού θά σᾶς διαβάσω, εἶναι ἀπό τήν Ἔξοδο. Ὅπως ξέρετε ἡ
Παλαιά Διαθήκη ἔχει πόσα βιβλία; Ἔχει 49 βιβλία. Καί ἡ Καινή;
- 27.
Ὡραῖα, 27. Ἡ Ἔξοδος ποιό βιβλίο εἶναι κατά σειρά; Ξέρει κανείς; Νά
πάρουμε πρῶτο, δεύτερο, τρίτο... Τό πρῶτο εἶναι ἡ Γένεσις. Τό δεύτερο
εἶναι ἡ Ἔξοδος. Καί λέγεται Ἔξοδος γιατί; Γιατί περιγράφει τήν Ἔξοδο τῶν
Ἑβραίων ἀπό τήν Αἴγυπτο πρός τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ὁ προφήτης Μωϋσῆς
πῆρε ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά ἐλευθερώσει τόν λαό ἀπό τήν καταπίεση τῶν
Αἰγυπτίων καί τόν ἔβγαλε ἀπό τήν Αἴγυπτο, ἔκανε ἔξοδο καί περιγράφονται
τά γεγονότα. Ἔφτασαν στό ὄρος Σινᾶ καί ἐκεῖ ὁ προφήτης Μωϋσῆς ἀνέβηκε
πάνω στήν κορυφή στό ὄρος Χωρήβ καί πῆρε τίς πλάκες, τίς ἐντολές τοῦ
Θεοῦ. Σήμερα θά μελετήσουμε μία ἀπό τίς δέκα ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τήν
πέμπτη κατά σειρά. Δέν ἦταν μόνο δέκα οἱ ἐντολές, ἦταν πολλές καί
ἰσχύουν καί σήμερα οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μή
νομίσουμε ὅτι δόθηκαν τότε καί σήμερα δέν ἰσχύουν. Γιά μᾶς τούς
χριστιανούς ἰσχούν καί οἱ ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί μάλιστα
συμπληρωμένες.
Ἄς ποῦμε στήν Παλαιά Διαθήκη μιά ἐντολή ἔλεγε «ὀδόντα ἀντί ὀδόντος»
(Ἔξ. 21,24). Σοῦ ἔβγαλε κάποιος τό δόντι, νά τοῦ βγάλεις κι ἐσύ τό
δόντι. Μήν τόν σκοτώσεις... μέχρι ἐκεῖ. Γιατί θά πεῖτε τώρα; Εἶναι σωστό
αὐτό; Ἐμεῖς ἔχουμε μάθει νά συγχωροῦμε. Δέν μποροῦσαν νά τό καταλάβουν
τότε οἱ ἄνθρωποι. Πνευματικά δέν ἦταν τόσο δεκτικοί καί δέν μποροῦσαν νά
συγχωρέσουν ἕναν πού τούς ἔβγαλε τό δόντι. Θέλανε ὁπωσδήποτε νά τόν
τιμωρήσουν καί τούς εἶπε ὁ Θεός, θά τόν τιμωρεῖται μέχρι ἐκεῖ, μέχρι νά
τοῦ βγάλετε κι ἐσεῖς τό δόντι, μήν τοῦ κάνετε μεγαλύτερη ζημιά. Ἀλλά
ἔρχεται ὁ Χριστός μας στήν Καινή Διαθήκη καί λέει: ὄχι μόνο δέν θά τοῦ
βγάλεις τό δόντι ἀλλά θά τόν συγχωρεῖς. Καί ὄχι μόνο δέν θά φονεύεις
ἀλλά οὔτε θά θυμώνεις. Γιατί ὁ θυμός εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ φόνου. Στήν Παλαιά
Διαθήκη ὑπῆρχε ἐντολή «οὐ φονεύσεις», μία ἀπό τίς δέκα ἐντολές.
Ὁ Χριστός λοιπόν λέει καί αὐτό ἰσχύει φυσικά, δέν πρέπει νά φονεύεις,
ἀλλά θά πρέπει νά προσέξεις καί τά αἴτια. Νά μήν φτάνεις νά θυμώνεις,
γιατί ὅταν θυμώνεις, χάνεις τόν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ σου καί μπορεῖ νά
κάνεις καί φόνο.
