Ο καλός μας Θεός μάς χάρισε το Μέγα Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, αυτό το ιερό Βαπτιστήριο, στο οποίο πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούργιος κατά Χριστόν άνθρωπος.
Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το
μεγάλο καλό που μας άφησε! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή,
οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να εισερχόμαστε άνετα.Όσο
και να αμαρτήσει ο άνθρωπος, όσο και να κυλισθεί στην αμαρτία, όσο και
να μαυρίσει την ψυχή του, μπορεί άνετα σε μια στιγμή, σε λίγη ώρα να
γίνει κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι. Υπάρχει μεγαλύτερο
μεγαλείο από τούτο ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;
Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι είναι η υπερηφάνεια και ο
εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μία ντροπή·
αλλά την ντροπή αυτή πρέπει να την έχουμε, όταν πρόκειται να
αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξει, για να μη κάνουμε αμαρτίες. Όταν όμως
πρόκειται να φθάσουμε στην μεγάλη αυτή σωτηρία, πρέπει να τρέξουμε
αμέσως.
Όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε την κακή αρρώστια του καρκίνου και μάθουμε
ότι κάποιος γιατρός είναι στον Βόρειο Πόλο, αμέσως θα δώσουμε τα πάντα,
θα εξοικονομήσουμε τα χρειώδη και θα σηκωθούμε να πάμε, να θεραπευθούμε
από τη νόσο αυτή του σώματος. Δεν φειδόμεθα μήτε κόπους, μήτε μόχθους,
μήτε οικονομικά, μήτε τίποτε. Τα αφήνουμε όλα και τρέχουμε. Ταπεινώνεται
η ψυχή μας, προκειμένου να γίνουμε καλά.
