του Οικ. Ανδρέα Γκατζέλη
Οι αξιομισθίες των Αγίων
Μία ακόμη πλανεμένη διδασκαλία του Παπισμού είναι η πεποίθηση ότι για να
σωθεί ο άνθρωπος χρειάζεται συγκεκριμένη «ποσότητα» καλών πράξεων.
Οι Άγιοι και ιδιαίτερα η Παναγία ξεπερνούν κατά πολύ το απαιτούμενο όριο
και κατά συνέπεια έχουν «περίσσια» καλών έργων. Όλη αυτή την
παρακαταθήκη τη διαχειρίζεται ο Πάπας και τη χαρίζει ή ακόμη την πουλάει
έναντι γενναίας αμοιβής με τη μορφή συγχωροχαρτιού.
Το καθαρτήριο πυρ
Οι αμαρτίες, σύμφωνα με την πλανεμένη διδασκαλία του Παπισμού,
διακρίνονται σε θανάσιμες, βαριές αλλά και ελαφριές. Για να σωθεί ένας
άνθρωπος, λένε, θα πρέπει αντί για αμαρτίες να κάνει καλές πράξεις. Όταν
κάνει βαριές αμαρτίες πηγαίνει μετά θάνατον στην κόλαση. Όταν όμως
κάνει ελαφριές αμαρτίες δεν πηγαίνει στην κόλαση. Ούτε όμως και μπορεί
ως αμαρτωλός να πάει στον Παράδεισο. Για τον λόγο αυτό υπάρχει ένας
τόπος, ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, που ονομάζεται Καθαρτήριο,
και δέχεται για ανάλογο χρονικό διάστημα τους λίγο αμαρτωλούς, ώσπου να
ξεχρεώσουν τις αμαρτίες τους.
Όσον αφορά στο «καθαρτήριο πυρ», ο άγιος Νεκτάριος, στο βιβλίο του
«Μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής» γράφει σχετικά: «Κατά τήν
Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, μετά θάνατον οὐδεμία ὑπάρχει μεσάζουσα τάξις μεταξύ
τῶν μεταβαινόντων εἰς Οὐρανούς καί τῶν καταβαινόντων εἰς ἅδην. Δεν
ὑπάρχει τόπος εἰδικός, μεσάζων, ἔνθα εὑρίσκονται αἱ ψυχαί τῶν
μετανοησάντων και μή ἐνεγκόντων καρπούς μετανοίας...»
