Ὃταν ἡ εὐχή γίνεται ὁλόκληρη, δηλαδή καί μέ τήν φράση "ἐλέησόν με τόν
(τήν) ἁμαρτωλόν (ήν)", σημαίνει πώς ὁ εὐχόμενος ζῆ μιά διαρκῆ μετάνοια,
πού εἶναι ἰσόβια. Ἡ μετάνοια ὃμως αὐτή δέν ἒχει μόνο ἠθικό νόημα, ἀλλά
καί, κυρίως, ἀφύπνιση τῆς συνειδήσεως ἀπό τόν ὒπνο τῶν παθῶν καί
ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη τῆς ἡδονῆς, ἀπό τά ὂνειρα τῆς δυνάμεως, τοῦ
πλούτου, τῆς δόξας κλπ., δηλαδή ἀπό φανταστικέςς καταστάσεις, στήν
ἀνθρωπολογική πραγματικότητα. Αὐτό σημαίνει φυγή ἀπό τόν κόσμο.
Ὂχι τ ο π ι κ ά γιατί ἀπό μόνη της δέν εἶναι ἀποτελεσματική, ἀφοῦ ὁ
ἲδιος ὁ ἂνθρωπος εἶναι φορεύς τῶν ἀσθενειῶν, πού ἀποστρέφεται, ἀλλά τ ρ
ο π ι κ ά, φυγή δηλαδή ἀπό τό πνεῦμα τοῦ κόσμου, πού δημιουργεῖ τό
πλέγμα τῶν παθῶν, πού πραγματικά βρυκολακιάζει τόν ἄνθρωπο. Φυγή ἀπό τόν
κόσμο,Ὃταν ἡ εὐχή γίνεται ὁλόκληρη, δηλαδή καί μέ τήν φράση "ἐλέησόν με
τόν (τήν) ἁμαρτωλόν (ήν)", σημαίνει πώς ὁ εὐχόμενος ζῆ μιά διαρκῆ
μετάνοια, πού εἶναι ἰσόβια.
