Πίστη και υγεία
Η πασίγνωστη παραβολή των δέκα λεπρών παρουσιάζεται στην σχετική
Ευαγγελική διήγηση. Επρόκειτο για ανθρώπους που η τραγική ασθένεια τούς
καθιστούσε ακάθαρτους και μιαρούς, γι’ αυτό και δοκίμαζαν την αποστροφή
των συνανθρώπων τους και βίωναν την απόλυτη μοναξιά και απομόνωση. Ο
Χριστός, όμως, δε στάθηκε απέναντί τους. Στάθηκε δίπλα τους.
Άκουσε
τις ικετήριες κραυγές τους, σπλαχνίστηκε το δράμα τους και τούς
απάλλαξε από την οδύνη τους. Η συνέχεια, όμως, είναι απρόβλεπτη. Από
τους δέκα, μόνον ο ένας νιώθει την ανάγκη να σπεύσει και να ευχαριστήσει
τον σωτήρα του. Μόνον ο ένας, τελικά, καταφέρνει ν’ απαλλαγεί όχι απλά
από την λέπρα του σώματος, αλλά και από την λέπρα της ψυχής. Σ’ αυτόν ο
Κύριος απευθύνει ένα αποκαλυπτικό λόγο: «Πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε»[1]
Ο Χριστός συνδέει άμεσα την σωματική ίαση με την πίστη στη δύναμη του
Θεού. Από μια πρώτη ματιά η σχέση των δύο αυτών μεγεθών είναι
δυσερμήνευτη. Ερμηνεύεται, όμως, αν συνειδητοποιήσουμε τη σχέση της
αμαρτίας με την ασθένεια. Ο άνθρωπος είναι οντότητα ψυχοσωματική. Αυτό
σημαίνει ότι η υγεία ή η ασθένεια της ψυχής επηρεάζει άμεσα και
καταλυτικά την κατάσταση του σώματος και το αντίθετο. Η αμαρτία, που
συνιστά ασθένεια της ψυχής, «είναι ανταρσία εναντίον της ίδιας της
φύσεώς μας και επομένως, η διαστροφή της φύσεώς μας. Είναι η εωσφορική
αποθέωση της φύσεώς μας ή ο εγκλεισμός μας σε μια απαγιασμένη φύση, που
δε μπορεί πια να γεννά παρά πάθη και ασθένειες και θάνατο»[2]
