ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
20δ) Ἡ μή ἐνθύμηση
τῶν ἤδη ἐξομολογημένων ἁμαρτημάτων.
Δέν
πρέπει, δίδασκε ὁ μακαριστός καί πάντοτε
ἐξομολογούμενος Γέροντας Πορφύριος,
νά ξαναθυμόμαστε τίς ἁμαρτίες πού
ἐξομολογηθήκαμε. «Ἡ ἀνάμνηση τῶν
ἁμαρτιῶν κάνει κακό»1.
Μέ
τήν ἐξομολόγηση συγχωροῦνται οἱ
ἁμαρτίες. Ὅταν κανείς ἐξομολογηθεῖ
σωστά μέ εἰλικρίνεια, χωρίς νά κρύψει
τίποτε, εἶναι περισσότερο ἀπό βέβαιο
ὅτι πῆρε τήν ἄφεση ἀπό τόν Θεό. Ἄν
ἀφήσει τόν πονηρό νά τόν ταράσσει μέ
τήν σκέψη: «Ἄραγε συγχωρήθηκα;» καί
ξαναθυμᾶται τίς ἐξομολογημένες ἁμαρτίες
του, σάν νά μήν εἶναι ἀκόμη συγχωρημένες,
τότε αὐτό εἶναι ἀπιστία στό μυστήριο.
Εἶναι παγίδα τοῦ πονηροῦ, γιά νά μᾶς
κρατεῖ σέ ταραχή καί νά μᾶς ρίξει στήν
ἀκηδία καί τήν ἀπελπισία.
Ἡ
ὑπερβολική λύπη γιά τά λάθη τοῦ
παρελθόντος εἶναι δαιμονική παγίδα.
«Δέν εἶναι ὑγιές», παρατηρεῖ ὁ π.
Πορφύριος, «νά λυπᾶται κανείς ὑπερβολικά
γιά τίς ἀμαρτίες του καί νά ἐπαναστατεῖ
ἐναντίον τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ του φτάνοντας
μέχρι τήν ἀπελπισία»2.
Ὑπάρχουν
κάποιοι πού ταπεινολογοῦν καί οἰκτίρουν
τόν ἑαυτό τους γυρίζοντας στό παρελθόν,
ἀπελπιζόμενοι. Αὐτοί δυστυχῶς δέν
μετανοοῦν. Αὐτοεξευτελίζονται,
ψευτοταπεινώνονται, μεταμελοῦνται,
ἀλλά δέν διορθώνονται. Βιώνουν ἕνα
αἴσθημα κατωτερότητος, πού δέν εἶναι
τίποτε περισσότερο ἀπό πληγωμένος
ἐγωισμός.
