(Επί τη βάσει των σημειώσεων του αειμνήστου Υμνογράφου Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, τις οποίες έθεσαν ευγενώς στη διάθεση μου οι υποτακτικοί του).
Σε κάποιο χωριό της Χαλκιδικής, ένας οικογενειάρχης χριστιανός,
συνεργεία του διαβόλου, εγκατέλειψε τον εκκλησιασμό και την μετοχή στην
χάρι των μυστηρίων, και ακολούθως, από περιέργεια στην αρχή, ασχολήθηκε
με τούς μάγους και την μαγεία, έως ότου κατάντησε και ο ίδιος μάγος
αργότερα, ασχοληθείς συστηματικώς με την «Σολομωνική», το ομώνυμο
σατανοβιβλίο της οποίας του έγινε σύμβουλος και αχώριστος φίλος.
Παραχωρήσει Θεού και προς σωτηρίαν του, τον βρήκαν μεγάλες συμφορές.
Η ευλαβέστατη σύζυγος του δυσφορούσε και υπέφερε πολύ γι' αυτήν του την
επίδοση στην μαγεία∙ τον παρακαλούσε να μετανοήσει, να παύση
ασχολούμενος με τα μάγια και να επιστρέψει στην χάρι του Χριστού-
εκείνος όμως δεν την ήκουε.
Τότε εκείνη του δήλωσε ότι οι κακοτυχίες και τα βάσανα, πού τούς
βρήκαν, ήταν τιμωρία από τον Θεό∙ ότι αυτή, ως πιστή χριστιανή, δεν
μπορούσε πλέον να συζεί με έναν δαιμονολάτρη μάγο, και ότι ήταν
διατεθειμένη να πάρει διαζύγιο.
