Προσευχή μέ δάκρυα καί πληροφορία
Διηγήσεις π. Μεθοδίου ἀπό τήν Θεσσαλονίκη
«Κάποτε, πῆγα στόν π. Παΐσιο νά τόν συμβουλευτῶ γιά ἕνα πολύ σημαντικό θέμα. Μοῦ εἶπε:
«Δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Ὁ Θεός ἔχει ἀνάγκη ἀπό Ἱερεῖς. (Δέν εἶχα γίνει ἀκόμη ἱερέας).
Πᾶμε στήν Παναγία νά τῆς μιλήσουμε. Καί ᾿κείνη θά μᾶς δώση τήν ἀπάντηση». Πρόσθεσε: «Πῶς θά πᾶμε; μέ ἄδεια χέρια;».
Καί ἔκοψε μερικά ἀγριολούλουδα ἀπό τήν αὐλή καί εἶπε: «Θά τά πᾶμε στήν Παναγία».
Τά ἔβαλε στό περβάζι τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας στό ναό τοῦ Τ. Σταυροῦ καί μέ δάκρυα τῆς εἶπε:
«Μαννούλα μας, πάρε αὐτά τά λουλούδια, ἀπό τόν κῆπο σου τά μαζέψαμε καί δέξου τα μαζί μέ τά δάκρυά μας».
Ἔπειτα, μοῦ εἶπε: «Τώρα θά πῶ τήν παράκληση στήν Παναγία, ἀλλά δέν θά
τήν ψάλλω, δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Πολλές φορές οἱ ψαλμωδίες εἶναι
χάσιμο χρόνου, ἄλλοτε χρειάζονται ὅμως.
Τώρα δέν θά τήν ψάλλω, ἀλλά θά τήν διαβάσω. Κάθησε ἐσύ ἐδῶ μπροστά καί ᾿γώ θά πάω πίσω. Καί μή γυρίσης νά μέ κοιτάξης».
