Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Ἄν
ἐξαιρέσουμε τήν ἀληθινή ἀγάπη, ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶναι ἀπάτη, πλάνη τῶν
αἰσθήσεων. Ἄν κάποιος φίλος σοῦ φερθεῖ ψυχρά, περιφρονητικά, ἄξεστα καί
προσβλητικά, νά λές:
«Αὐτή εἶναι ἀπάτη τοῦ ἐχθροῦ». Ἄν
μέσα σου ξεσηκωθεῖ κάποιο αἴσθημα μίσους, λόγω τῆς ψυχρῆς καί
περιφρονητικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ φίλου σου καί σ᾿ ἐνοχλεῖ, νά λές:
«Αὐτή
εἶναι δική μου αὐταπάτη· ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς ἀγαπῶ τό φίλο μου ὅ,τι κι
ἄν μοῦ ᾿χει κάνει· δέ θέλω νά τόν βρεῖ κάποιο κακό, γιατί αὐτό εἶναι πού
θέλει ὁ ἐχθρός· θά εἶμαι ἐπιεικής στό σφάλμα του, γιατί τό ἴδιο
συμβαίνει καί σέ μένα· ἔχουμε κι οἱ δυό μας τήν ἴδια ἁμαρτωλή φύση».
Ἰσχυρίζεσαι πώς ὁ φίλος σου ἁμαρτάνει κι ἔχει μεγάλα ἐλαττώματα;
Τά ἴδια ἔχεις καί σύ.
Λές πώς δέν τόν ἀγαπᾶς ἐπειδή πέφτει σ᾿ αὐτές τίς ἁμαρτίες κι ἔχει ἐκεῖνες τίς ἀδυναμίες;
