Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
«Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν»(Ματθ. Ια΄ :12). ἄν δέν ἀγωνιζόμαστε καθημερινά νά κατανικήσουμε τά πάθη μας, πού μᾶς ἐναντιώνονται, καί νάβάλουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας, τότε τά πάθη αὐτά θά μᾶς καταβάλουν βίαια καί δυναστικά καί θά μποῦν στήνψυχή μας σάν κλέφτες καί ληστές.
Ἡ ἀγάπη μας γιά τίς οὐράνιες εὐλογίες ὁλοένα θά λιγοστεύει καί ἡ προσκόλλησή μας στά ἐγκόσμια ἀγαθά θά αὐξάνει.
Ἡ
ἀγάπη μας γιά τό Θεό καί τόν πλησίον θά λιγοστεύει κι αὐτή. Τήν
ἀνάπαυση τῆς συνείδησης καί τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς θά τίς νιώθουμε ὅλο καί
πιό σπάνια.
Πρέπει
ν᾿ ἀγωνιζόμαστε γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς, γιατί εἶναι πολυτιμότερη ἀπ᾿
ὁτιδήποτε ἄλλο στόν κόσμο. Ὅλα τά ἐπίγεια πρέπει νά τά λογαριάζουμε σάν
σκύβαλα, σάν φαντάσματα, ἐνῶ ὅλα τά οὐράνια καί κυρίως τόν ἴδιο τόν
Κύριο, νά τά θεωροῦμε σάν τά μόνα ἀληθινά, αἰώνια, ὑπερευλογημένα καί
ἀναλλοίωτα.
