4η Επιστολή
Τους
εφιάλτας του ύπνου και τας ταραχάς, λογίζου ότι είναι φουρτούνα του
φθόνου του διαβόλου, θέλοντας να σε φοβίση εις την αρχήν του πνευματικού
δρόμου, ίνα είπης ότι, εάν εις την αρχήν του δρόμου
συναντώ
τοιούτους πειρασμούς υπέρ δύναμιν, μέχρι τέλους ποίος ημπορεί να
ανθέξη; Και έτσι λοιπόν ο σατανάς εμπείρως και με επιστήμην εργάζεται
την κακήν του τέχνην, έχοντας αρκετόν απολογισμόν κολασμένων ψυχών με
αυτόν τον τρόπον.
Αλλά
ημείς γνωρίζομεν τας παγίδας αυτού εκ πείρας. Κατ’ αρχάς έχει δυσκολίαν
ο δρόμος, μετά ανάπαυσιν, χαράν, αγαθήν πληροφορίαν εις την μεγάλην
ελπίδα της σωτηρίας μας. «Του βίου την θάλασσαν υψουμένην καθορών, των
πειρασμών τω κλύδωνι» κ.λ.π.
Τρικυμία
και ευδία, πόλεμος και ειρήνη, υγεία και ασθένεια, κέρδος και ζημία,
ούτω χαρακτηρίζεται ο δρόμος της ζωής εκάστης ψυχής. Κατάπαυσις του
τοιούτου δρόμου ο θάνατος. Λοιπόν, ψυχή ευλογημένη, μη δειλιάσης εις τον
δρόμον της σωτηρίας σου. Μαζί θα βαδίσωμεν τον δρόμον βοηθούμενοι ο
ένας από τον άλλον. Η χάρις του Θεού η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα
ελλείποντα αναπληρούσα, αύτη έσται μεθ’ ημών, περισφίγγουσα τους
χαλαρούς μας λογισμούς και προς υπομονήν αλείφουσα ημάς, έως ότου έλθη
το κέλευσμα του Παντοκράτορος, ίνα το μεν σώμα αφήσωμεν εδώ, η δε ψυχή
ανέλθη εις ουρανούς.
Τους
εφιάλτας του ύπνου και τας ταραχάς, λογίζου ότι είναι φουρτούνα του
φθόνου του διαβόλου, θέλοντας να σε φοβίση εις την αρχήν του πνευματικού
δρόμου, ίνα είπης ότι, εάν εις την αρχήν του δρόμου
συναντώ
τοιούτους πειρασμούς υπέρ δύναμιν, μέχρι τέλους ποίος ημπορεί να
ανθέξη; Και έτσι λοιπόν ο σατανάς εμπείρως και με επιστήμην εργάζεται
την κακήν του τέχνην, έχοντας αρκετόν απολογισμόν κολασμένων ψυχών με
αυτόν τον τρόπον.
Αλλά
ημείς γνωρίζομεν τας παγίδας αυτού εκ πείρας. Κατ’ αρχάς έχει δυσκολίαν
ο δρόμος, μετά ανάπαυσιν, χαράν, αγαθήν πληροφορίαν εις την μεγάλην
ελπίδα της σωτηρίας μας. «Του βίου την θάλασσαν υψουμένην καθορών, των
πειρασμών τω κλύδωνι» κ.λ.π.
Τρικυμία
και ευδία, πόλεμος και ειρήνη, υγεία και ασθένεια, κέρδος και ζημία,
ούτω χαρακτηρίζεται ο δρόμος της ζωής εκάστης ψυχής. Κατάπαυσις του
τοιούτου δρόμου ο θάνατος. Λοιπόν, ψυχή ευλογημένη, μη δειλιάσης εις τον
δρόμον της σωτηρίας σου. Μαζί θα βαδίσωμεν τον δρόμον βοηθούμενοι ο
ένας από τον άλλον. Η χάρις του Θεού η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα
ελλείποντα αναπληρούσα, αύτη έσται μεθ’ ημών, περισφίγγουσα τους
χαλαρούς μας λογισμούς και προς υπομονήν αλείφουσα ημάς, έως ότου έλθη
το κέλευσμα του Παντοκράτορος, ίνα το μεν σώμα αφήσωμεν εδώ, η δε ψυχή
ανέλθη εις ουρανούς.
