Όταν ο νους ανεβεί μέχρι τον Θεό
είναι αδύνατο να μην γίνει εραστής Του. Γιατί βλέπει να πηγάζει από Εκείνον
μία ομορφιά που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια ούτε μπορεί να κατανοηθεί. Οπότε
ο νους που έχει θείες ελλάμψεις μοιάζει με δίχτυ που κινδυνεύει να σκιστεί από
το βάρος των πολλών ψαριών που ψάρεψε.
Ο νους που φτάνει στη θεία θεωρία εκπλήσσεται αντικρίζοντας το κάλλος και μεθά σαν να πίνει
κρασί και σαν τρελός ξεσηκώνεται και κυριαρχείται από έναν θαυμασμό που ξεπερνά
κάθε σκέψη μην μπορώντας να βλέπει κατάματα το πανέμορφο θέαμα του εξαιρετικού
κάλλους της θεωρίας του Θεού.
Γι΄αυτό και δένεται με τα δεσμά της αγάπης του Θεού και φλέγεται από τη
δίψα του. Γιατί
ο Θεός είναι μοναδικός και από όλους
ανακηρύσσεται ως πρωταρχική αιτία των πάντων, η αρχή και το τέλος, η δύναμη
που ενώνει αριστοτεχνικά μεταξύ τους τα πάντα.
